شماره شناسایی
|
:
|
18884208
|
شماره مدرک
|
:
|
۶۷۴۷۰
|
نام عام مواد
|
:
|
[نشریه فنی]
|
شناسه افزوده
|
:
|
مروتی، محسن
|
|
:
|
مهدوی، وحیده
|
|
:
|
حیدری، احمد
|
عنوان اصلي
|
:
|
طبقهبندی آفتکشهای مجاز در ایران بر اساس مخاطرات احتمالی
|
نام نخستين پديدآور
|
:
|
محسن مروتی، وحیده مهدوی، احمد حیدری
|
صفحه شمار
|
:
|
۴۸ص.
|
وضعیت انتشار
|
:
|
تهران: انتشارات موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، ۱۴۰۴
|
فروست
|
:
|
شماره ثبت ۶۷۴۷۰ مورخ ۱۳-۰۳-۱۴۰۴
|
|
:
|
سامانه مدیریت انتشارات علمی
|
خلاصه یا چکیده
|
:
|
انسان از طرق مختلف در معرض آفتکشها قرار می گیرد، که ممکن است از نظر شدت و میزان متفاوت باشند. کارگران شاغل در صنایع آفتکش و حمل و نقل این مواد شیمیایی خطرناک، کشاورزان، فروشندگان میوه و سبزیجات و مصرف کنندگان در معرض غلظت های مختلف آفتکشها قرار می گیرند. مواجه با آفتکشها به اختلالات بهداشتی متعددی مانند بیماری هوچکین (HD)، لنفوم غیر هوچکین (NHL) (4،5) ، بیماری پارکینسون (6،7) ، اختلالات غدد درون ریز (8،9) ، اختلالات تنفسی و دستگاه تولید مثل (10) منجر میگردد. همچنین اعتقاد بر این است که برخی آفتکشها باعث ایجاد سرطان در انسان میشوند، به عنوان مثال احتمال داده میشود گلایفوسیت با سرطان پستان مرتبط باشد (11). آفتکشهایی که حاوی آلکیل اورهها و آمینها هستند، با تومورهای مغزی مرتبط هستند (12). خطر سرطان پروستات در افرادی که در معرض علفکش 2,4-D، پیکلورام و اسید کاکودیلیک ، که به شدت توسط ایالات متحده در جنگ ویتنام استفاده شد افزایش نشان داده است (13). دیلدرین حتی در دوزهای پایین مانند 1/0 میلیگرم بر کیلوگرم، باعث ایجاد تومور در ریه، کبد، بافت لنفاوی، رحم، تیروئید و پستان در حیوانات آزمایشی شده است (14). چندین آفت کش به عنوان ترکیبات مختل کننده غدد درون ریز (EDCs) شناخته شدهاند که اولین بار توسط WHO در سال 2002 معرفی شدند (15). این مواد اخلالگر، طبیعی یا مصنوعی بوده که با سیستم غدد درون ریز تداخل دارند و بنابراین ممکن است اثرات نامطلوبی بر فرآیندهای فیزیولوژیکی از جمله رشد، توسعه و تولید مثل در موجودات و/یا نسل آنها بگذارند. چندین آفت کش از گروه ارگانوکلرهها و ارگانوفسفرهها، پیرتروئیدها و کارباماتها به عنوان همکنش هورمونها عمل می کنند(15). نحوه و دوز مواجه با آفتکشها بسیار مهم است زیرا در تعیین نوع و میزان مسمویتزایی تعیین کننده است. دوز یک عامل مهم است زیرا در مبحث سمشناسی گفته میشود «همه چیز سم است و هیچ چیز بدون سم نیست؛ فقط دوز باعث می شود مادهای سم نباشد».
|