|
" تعيين ارزش غذايي و سطح بهينه مصرف علوفه و بقاياي زراعي کينوآ در تغذيه نشخوارکنندگان "
شاکري، پيروز
| شماره شناسایی
|
:
|
18885566
|
| شماره مدرک
|
:
|
۶۷۹۲۷
|
| نام عام مواد
|
:
|
[گزارش نهایی -عادی]
|
| شناسه افزوده
|
:
|
شاکري، پيروز
|
|
|
:
|
ابرقوئي، محمدجواد
|
|
|
:
|
شاکري، پيروز
|
|
|
:
|
فضائلي، حسن
|
| عنوان اصلي
|
:
|
تعيين ارزش غذايي و سطح بهينه مصرف علوفه و بقاياي زراعي کينوآ در تغذيه نشخوارکنندگان
|
| نام نخستين پديدآور
|
:
|
شاکري، پيروز
|
| عنوان اصلي به زبان ديگر
|
:
|
Evaluating nutritive value and optimal consumption rate of Quinoa forage and its crop residues in ruminant nutrition
|
| وضعیت انتشار
|
:
|
کرج: موسسه تحقيقات علوم دامي کشور، ۱۴۰۴
|
| فروست
|
:
|
شماره ثبت ۶۷۹۲۷ مورخ ۱۴۰۴/۰۶/۱۶۶۷۹۲۷
|
|
|
:
|
شماره طرح : 01-54-13-097-99039
|
|
|
:
|
سامانه سمپات
|
| توصیفگر
|
:
|
ارزش غذایی
|
|
|
:
|
پرواری
|
|
|
:
|
تجزیهپذیری
|
|
|
:
|
تخمیرپذیری
|
|
|
:
|
ترکیبات شیمیایی
|
|
|
:
|
زل
|
|
|
:
|
سیلاژ
|
|
|
:
|
کینوآ
|
|
|
:
|
عملکرد
|
| خلاصه یا چکیده
|
:
|
کینوآ (Chenopodium quinoa willd.) یک گیاه زراعی دو منظوره برای تولید دانه و علوفه است. کشت کینوآ در کشور بهدلیل نیاز آبی پائین، مقاومت به خشکی و شوری و ارزش غذایی بالای دانه در حال گسترش است. این طرح با سه پروژه با هدف تعیین و بررسی ارزش غذایی و گوارش پذیری علوفه کینوآ در مراحل مختلف رشد، بررسی ارزش غذایی و گوارش پذیری بقایای زراعی کینوآ، امکان سیلوکردن و تعیین ویژگیهای سیلویی علوفه کینوآ و همچنین امکان استفاده و تعیین سطح بهینه کاه کینوآ در جیره برههای پرواری انجام شد. در آزمایش اول سه ژنوتیپ سجاما، تیتیکاکا و 12Q در تاریخ 22 مرداد کشت و در زمان خمیریشدن دانهها برداشت و پس از خردکردن در سيلوهاي آزمایشگاهی به مدت 60 روز سیلو شدند و درنهایت شاخصهای ظاهری سیلاژها مورد بررسی قرار گرفت. درنمونههای علوفهی خشک و سیلاژ غلظت ترکیبات شیمیایی، میزان تخمیرپذیری، فراسنجههای تجزیهپذیری و میزان ناپدیدشدن شکمبهای و پساز شکمبهای ماده خشک تعیین شد. در آزمایش دوم علوفه گیاه کامل کینوآ در مراحل غنچهدهی (45 روزگی)، 10 درصد گلدهی (95 روزگی)، پیش از شیری شدن دانه (125 روزگی) و سختشدن دانه (145 روزگی) برداشت شد. در نمونههای برداشت شده ترکیبات شیمیایی تعیین و تخمیرپذیری آنها به روش تولید گاز تعیین شد. در آزمایش سوم در جیره برههای پرواری سطوح صفر، 10، 20 و 30 درصد کاه کینوآ جایگزین مخلوط کاه گندم و یونجه گردید و تأثیر آن بر عملکرد، قابلیت هضم و فراسنجههای خونی بررسی شد. نتایج نشان داد که طول دوره کاشت تا خمیریشدن دانهها در هر سه ژنوتیپ در شرایط کرمان 60 روز بود و در این دوره میزان عملکرد گیاه تر برای ژنوتیپهای سجاما، تیتیکاکا و 12Q بهترتیب 34500، 30400 و 36610 کیلوگرم در هکتار تعیین شد. میزان ماده خشک در علوفه تازه و سیلاژها دامنهای بین 3۶/20 تا 3۴/24 درصد داشت و مقایسه گروهی علوفهها با سیلاژها نشان داد که میانگین ماده خشک در علوفههای تازه نسبت به سیلاژها بالاتر بود، اما غلظت پروتئین خام در سیلاژ علوفه (31/14-50/13 درصد) در مقایسه با علوفه خشکشده (90/09-15/15 درصد)کمتر بود (01/0P<). با سیلو کردن علوفه کینوآ الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی کاهش یافتند و غلظت کربوهیدراتهای غیر الیافی نیز افزایش یافت (01/0P<). علوفه کینوآ ظرفیت بافری بالایی داشت و با سیلوکردن آن ظرفیت بافری آن به میزان قابل توجهی افزایش یافت (01/0P<). در ارزیابی ظاهر سیلاژ امتیاز کلی ارزیابی 75/16، 50/17 و 13/18 از امتیاز 20 بهترتیب برای ژنوتیپهای سجاما، تیتیکاکا و 12Q تعیین شد (01/0>P). تخمین قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل سوختوساز بهترتیب دامنهای بین 22/48 تا 73/57 درصد و 01/2-67/1 مگاکالری در کیلوگرم داشتند، و در علوفه خشکشده مقادیری بالاتری نسبت به علوفه سیلوشده داشتند (01/0P<). در ژنوتیپها و اشکال مختلف علوفه کینوآ میزان ناپدید شدن ماده خشک در شکمبه از 64/64 تا 86/69 درصد و در کل دستگاه گوارش از 64/69 تا 19/75 درصد ماده خشک متغیر بود (01/0P<). مقادیر الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در علوفه کینوآ با افزایش سن گیاه بیشتر شدند و مقادیر این ترکیبات در علوفه کینوآ برداشت شده در 45 و 95 روزگی کمتر و در علوفه برداشت شده در 125 و 145 روزگی بیشتر از یونجه برآورد گردید (01/0>P). ارزش نسبی علوفه کینوآ برداشت شده در 45 و 95 روزگی بیشتر از علوفه یونجه بود و با افزایش سن گیاه مقدار این شاخص کاهش یافت (01/0>P). گوارشپذیری آزمایشگاهی ماده آلی و انرژی قابل سوخت و ساز در علوفه کینوآ 45 روزه بیشترین و در علوفه کینوآ 145 روزه کمترین مقدار را داشت (01/0>P). پتانسیل تجزیهپذیری پروتئین خام در علوفه کینوآ 45، 95 و 125 روزه بالاتر از علوفه یونجه بود و مقادیر تجزیهپذیری مؤثر پروتئین خام با افزایش سن علوفه کینوآ کاهش یافت (01/0>P). علاوه بر این نتایج استفاده از سطوح مختلف کاه کینوآ در جیره برههای پرواری نشان داد که میانگینهای وزن زنده برهها در پایان دوره، کل افزایش وزن و افزایش وزن روزانه برهها تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت و میانگینهای خوراک مصرفی و نسبت خوراک مصرفی به افزایش وزن برهها در کل دوره بین جیرههای آزمایشی مشابه بود. با این وجود بررسی روند تغییرات نشان داد که با افزایش سطح کاه کینوآ در جیرهها افزایش وزن بدن در کل دوره، افزایش وزن روزانه و نسبت خوراک مصرفی به افزایش وزن تابع منحنی درجه سوم (03/0=P) و خوراک مصرفی بهصورت خطی (05/0=P) کاهش یافت. بیشترین و کمترین قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بهترتیب در جیره شاهد و جیره حاوی 30 درصد کاه کینوآ مشاهده شد (01/0>P) و با افزایش سطح کاه کینوآ در جیرهها قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بهصورت خطی کاهش یافتند (01/0>P). بهطور کلی نتایج این آزمایشات نشان داد که علوفه کینوآ از ارزش غذایی مناسبی بهخصوص از نظر پروتئین خام برخوردار است و گوارشپذیری مناسبی دارد و میتواند در تغذیه نشخوارکنندگان جایگزین مناسبی برای علوفههای رایج با نیاز آبی بالا باشد، اما از نظر ترکیب شیمیایی و همچنین ویژگیهایی سیلویی بین ژنوتیپهای مختلف تفاوتهای زیادی وجود دارد. علاوه بر این در شرایط شهرستان پاسارگاد مرحله مناسب برای برداشت کینوآ ژنوتیپ سجاما از نظر عملکرد و کیفیت علوفه مرحله 145 روزگی تعیین شد که در این مرحله میتوان بیش از 12 تن علوفه خشک در هر هکتار برداشت نمود. همچنین استفاده از کاه کینوآ میتواند جایگزین مناسبی برای مخلوط کاه و یونجه تا سطح 30 درصد در جیره برههای پرواری باشد بدون آنکه تأثیر نامطلوبی بر سلامت و عملکرد آنها داشته باشد.
|
|
|
:
|
Quinoa (Chenopodium quinoa willd.) is a dual-purpose crop for grain and forage production. Quinoa has excellent properties as low water requirement for growth, resistant to drought, salinity and nutritional good quality, which are the reason for the great interest in IRAN. The objective of this plan including three projects were to investigate the nutritional value, digestibility of in quinoa residue, the possibility of ensiling and determining the silage properties of quinoa forage, and determining the optimal level of quinoa straw in the diet of fattening lambs. In the first project, three genotypes (Sejama, Titicaca, and Q12) were sown on 13 August and were harvested at the time dough of seeds. The harvested forages were chopped and were used to prepare quinoa silage. After 60 days, the silos were opened and the appearance characteristics of the silages were examined. Dried and silage quinoa forage were sampled and samples were taken for analysis including silage properties, concentration of chemical composition, fermentibility, degradability parameters and rumianal and post-ruminal dry matter disappearance. In the second project, the whole quinoa plant forage was harvested at the budding stage (45 days old), 10% flowering stage (95 days old), before milk stage (125 days old), and mill stage (145 days old). The samples were used for analysis including chemical composition and fermentibility parameters. In the third project, different levels of quinoa straw containing 0, 10, 20, and 30%, substituted with alfalfa hay and wheat straw in fattening Zell lamb’s diets and its effect was investigated on growth performance, nutrient digestibility and blood metabolites. The results show that, the duration of sowing to the dough stage of seeds was 60 days in Kerman condition, and wet plant yield for Sjama, Titicaca and Q12 genotypes were 34500, 30400 and 36610 kg/ha respectively. Fresh forage and silage quinoa had range 20.36 to 24.34 % of DM, and group comparison between forages and silages were showed that the amounts of DM in fresh forages were higher than silages of qinoa, but concentratin of crude ptotein in silages (13.50-14.31%) were lower (P<0.01) than dried forage (15.09-15.90%). The ensiled quinoa forage had low NDF and ADF and high non-fiber carbohydrate compared to the dried quinoa forage (P<0.01). Quinoa forage had a high buffering capacity and was increased significantly after ensiled forages (P< 0.01). The appearance characteristics of silages were in an acceptable condition and were scored 16.75, 17.50 and 18.13 for Sjama, Titicaca and Q12 genotypes respectively in a 0 to 20 scoring system (P<0.01). The digestibility of organic matter and metabolisable energy were stimated between 48.22 to 57.73% and 1.67 to 2.01 Mcal/kg respectively, and this values for dried forage were higher than ensiled forage (P<0.01). The amounts of ruminal and gastro intestinal tract DM disappearance varied between 64.64 to 69.86% and 69.64 to 75.19% respectively (P<0.01). The contents of neutral detergent fiber (NDF) and acid detergent fiber (ADF) in quinoa forage increased with growing plant age, and these parameters in quinoa forage at 45 and 95 days of age were lower and in quinoa forage at 125 and 145 days of age were more than alfalfa forage (P<0.01). The relative forage value (RFV) of quinoa forage at 45 and 95 days of age was higher than alfalfa forage and as the age of the plant increased, the value of this index decreased (P<0.01). The lowest and highest in vitro organic matter digestibility and metabolizable energy were observed in quinoa forage at 45 days and 145-day old respectively (P<0.01). The degradability potential of crude protein in quinoa forage at 45, 95 and 125- days old were higher than alfalfa forage, and the effective degradability values of crude protein in quinoa forages was decreased with growing plant age (P<0.01). Furthermore, the results of using different levels of quinoa straw (QS) in fattening Zell lambs showed that at the end of the experiment, the means of body weight, total weight gain, and average daily gain (ADG) was not affected by different levels of QS in diets, and the means of dry matter intake and feed conversion ratio (FCR) were similar across the treatments. Nevertheless, different levels of QS responded quadratically (P=0.03) on total weight gain, ADG and FCR, and feed intake reduced linearly (P=0.05) with increasing the amount of QS in the diets. The highest and lowest digestibility of dry matter, organic matter and neutral detergent fiber were in lambs fed 0QS and 30QS respectively (P<0.01), and digestibility of dry matter, organic matter and neutral detergent fiber reduced linearly (P<0.01) with increasing the amount of QS in the diets. In general, the results have shown that quinoa forage have an acceptable quality, especially in crude protein concentration and also digestibility and can be used as a substitution feedstuff in ruminant nutrition. At the same time, there are many differences in chemical composition and silage characteristics between different genotypes. In addition, the appropriate time for harvesting (quantity and quality) in quinoa forage (Sajama genotype) in Pasargad conditions was determined at 145 days old stage, at which more than 12 tons of dry forage can be harvested per hectare. Also, nutritional value of QS is higher than cereal straw and can used to replace alfalfa hay and wheat straw up to 30 % of dietary DM without any negative effect on health and performance of male lambs.
|
| |