|
" بررسي عادت پذيري لارو تاس ماهي ايراني در زمان تغذيه از غذاهاي زنده (لارو شيرونوميده و بيومس آرتميا) به غذاي کنسانتره "
قرباني واقعي، رضا
| شماره شناسایی
|
:
|
18886449
|
| شماره مدرک
|
:
|
۶۸۳۳۸
|
| نام عام مواد
|
:
|
[گزارش نهایی -عادی]
|
| شناسه افزوده
|
:
|
قرباني واقعي، رضا
|
|
|
:
|
محسني، محمود
|
|
|
:
|
عسکري، رضا
|
|
|
:
|
هاشمي، اميد
|
|
|
:
|
قاسميان، سجاد
|
|
|
:
|
حسين نيا، اسماعيل
|
|
|
:
|
گلعلي پور، يونس
|
|
|
:
|
پيکران مانا، نعمت
|
|
|
:
|
پژند، ذبيح اله
|
|
|
:
|
جليل پور رودکلي، جليل
|
|
|
:
|
منصف شکري، مريم
|
|
|
:
|
عبدالحي، حسينعلي
|
|
|
:
|
علي پور جورشري، عليرضا
|
|
|
:
|
يوسفي جوردهي، ايوب
|
|
|
:
|
يگانه راسته کناري، هوشنگ
|
|
|
:
|
آبيار، مجتبي
|
| عنوان اصلي
|
:
|
بررسي عادت پذيري لارو تاس ماهي ايراني در زمان تغذيه از غذاهاي زنده (لارو شيرونوميده و بيومس آرتميا) به غذاي کنسانتره
|
| نام نخستين پديدآور
|
:
|
قرباني واقعي، رضا
|
| عنوان اصلي به زبان ديگر
|
:
|
Evaluation of habituation of Persian sturgeon (Acipenser persicus) larvae during feeding from live food to concentrate diet.
|
| وضعیت انتشار
|
:
|
تهران: موسسه تحقيقات علوم شيلاتي کشور، ۱۴۰۴
|
| فروست
|
:
|
شماره ثبت ۶۸۳۳۸ مورخ ۱۴۰۴/۰۸/۲۴۶۸۳۳۸
|
|
|
:
|
شماره طرح : 14-32-12-079-00002-001056
|
|
|
:
|
سامانه سمپات
|
| توصیفگر
|
:
|
لارو، تاس ماهی ایرانی، شاخص های رشد، بازماندگی، آنالیز لاشه، فعالیت آنزیم.
|
| خلاصه یا چکیده
|
:
|
تحقیق با 7 تیمار و 3 تکرار در تیمار در بخش آبزی پروری انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری انجام شد. بدین منظور تعداد 1050 عدد لارو تاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus Borodin, 1897) با میانگین وزن اولیه 002/0±076/0 گرم، به طور تصادفی در 21 مخزن گرد پلاستیکی با حجم کل 50 لیتر و 20 لیتر آبگیری (100 عدد لارو در هر مخزو، 5 عدد در لیتر)، در یک سیستم آب جریان¬دار (5/0 لیتر در دقیقه در هر مخزن) از وزن اولیه 2± 076/0 گرم به مدت 30 روز، 12 بار در شبانه روز با رژیم های مختلف غذایی شامل: تیمار1- ناپلی آرتمیا + لارو شیرونومید + غذای فرموله شده (از روز 1 پرورش)، تیمار2- ناپلی آرتمیا + لارو شیرونومید + غذای فرموله شده (از روز 9 پرورش)، تیمار 3- ناپلی آرتمیا + بیومس آرتمیا+ غذای فرموله (از روز 1 پرورش)، تیمار 4- ناپلی آرتمیا + بیومس آرتمیا + غذای فرموله شده (از روز 9 پرورش) ، تیمار 5- ناپلی آرتمیا + بیومس آرتمیا + لاروشیرونومید + غذای فرموله شده (از روز 1پرورش)، تیمار 6- ناپلی آرتمیا + بیومس آرتمیا + لاروشیرونومید + غذای فرموله شده (از روز 9 پرورش) و تیمار 7- تغذیه فقط با غذای فرموله شده از ابتدا تا انتهای دوره، پرورش داده شدند. نتایج حاصله نشان داد که تغییر رژیم غذایی می تواند بر شاخص های رشد، درصد بازماندگی، ترکیب لاشه لاروها (پروتئین خام، چربی خام، خاکستر و ماده خشک) و فعالیت آنزیم های گوارشی (تریپسین، پپسین، لیپاز و آلفا-آمیلاز) تاثیر بگذارد. بیشترین و کمترین درصد بازماندگی بترتیب در تیمارهای 2 و 7 بود (p<0.05). تیمار 4 بیشترین میزان افزایش وزن را بدون اختلاف معنی دار آماری با تیمارهای 2، 5 و 6 داشت. این موضوع نشانگر نقش استفاده ترکیبی از غذاهی طبیعی و ارجحیت شروع تغذیه لاروها از روز 9 پرورش بود. کمترین افزایش وزن بدن و ضریب رشد ویژه در تیمار 7 ثبت شد (p<0.05). تغییر رژیم های غذایی موجب تغییر ترکیب اسیدهای چرب لاشه لاروهای تاس ماهی ایرانی شد. فعالیت آنزیم های تریپسین و آلفا- آمیلاز بترتیب در تیمارهای 4 و 2 بیش از سایر تیمارها بود (p<0.05). کمترین فعالیت آنزیم لیپاز در تیمار 7 بدون اختلاف معنی دار با تیمارهای 3 و 5 اندازه گیری شد (p>0.05). فعالیت آنزیم لیپاز در اغلب تیمارها نسبت به هم معنی دار نبود (p>0.05). فعالیت آنزیم پپسین در تیمار 7 بصورت معنی داری کمتر از سایر تیمارها (p<0.05) و در سایر تیمارها نسبت به هم معنی دار نبود (p>0.05). بیشترین و کمترین پروتئین خام لاشه لاروها بترتیب در تیمارهای 2 و 7، بیشترین و کمترین چربی خام لاشه بترتیب در تیمارهای 4 و 6، بیشترین و کمترین میزان خاکستر بترتیب لاشه در تیمارهای 7 و 3 و بیشترین و کمترین ماده خشک لاشه بترتیب در تیمارهای 2 و 4 مشاهده گردید (p<0.05). تغذیه لاروها از تیمار 2، موجب افزایش معنی دار بازماندگی نسبت به سایر تیمارها شد (p<0.05). بیشترین نسبت اسیدهای چرب غیر اشباع به اشباع در تیمارهای 1 و 2 و کمترین نسبت در تیمار 3 ثبت گردید (p<0.05). بیشترین نسبت اسید چرب امگا-3 به امگا-6 نیز در تیمارهای 1 و 2 و کمترین نسبت اسید چرب های امگا-3 به امگا-6 در تیمار 7 ثبت گردید (p<0.05). همچنین تغییر رژیم های غذایی بر میزان اسیدهای آمینه لاشه لارو تاس ماهی ایرانی تاثیر گذاشت. بیشترین نسبت اسیدهای آمینه ضروری به غیر ضروری لاشه لاروها، در تیمارهای 1 و 2 و کمترین مقدار در تیمارهای 6 و 3 اندازه گیری شد (p<0.05). با توجه به اهمیت بازماندگی در پرورش لارو ماهیان، می توان نتیجه گرفت که، وجود لارو شیرونومید تاثیر قابل توجه ای بر بازماندگی لاروها بویژه در تیمار 2 داشت. در مجموع وجود لارو شیرونومید در جیره های غذایی 1 و 2 موجب افزایش اسیدهای چرب غیر اشباع لاشه، نسبت اسید چرب امگا-3 به امگا-6 و نسبت اسیدهای آمینه ضروری به غیر ضروری شد. با این وجود می توان اظهار داشت تغذیه لارو تاس ماهی ایرانی از بیومس آرتمیا نیز می تواند بازماندگی و میزان رشد قابل قبولی را موجب گردد.
|
|
|
:
|
The research was conducted with 7 treatments and 3 replications in the treatment in the Aquaculture Department of the International Sturgeon Research Institute. For this purpose, the number of 1050 Persian sturgeon (Acipenser persicus Borodin, 1897) larvae with an average initial weight of 0.076 ± 0.002 grams, were randomly placed in 21 plastic round tanks with a total volume of 50 liters and 20 liters of water (100 larvae in each tank, 5 larvae per liter), in a flow-through system (0.5 liters per minute in each tank), fed 12 times a day with different feeding regimes including: Treatment 1- Artemia Nauplii + chironomid larvae + formulated diet (from the 1st day of rearing), Treatment 2- Artemia Nauplii + chironomid larvae + formulated diet (from the 9th day of rearing), Treatment 3- Artemia Nauplii + Artemia biomass + formulated diet (from the 1st day of rearing), Treatment 4- Artemia Nauplii + Artemia biomass + formulated diet (from the 9th day of rearing), Treatment 5- Artemia Nauplii + Artemia biomass + chironomid larvae + formulated diet (from the 1st day of rearing), Treatment 6- Artemia Nauplii + Artemia biomass + chironomid larvae + formulated diet (from the 9th day of rearing) and Treatment 7- feeding only with formulated diet from the beginning to the end of the period. The results showed that changing the diet can affect growth indicators, survival percentage, composition of larvae carcasses (crude protein, crude fat, ash and dry matter) and the activity of digestive enzymes (trypsin, pepsin, lipase and alpha-amylase). The highest and lowest survival percentages were in treatments 2 and 7, respectively (p<0.05). Treatment 4 had the highest weight gain without statistically significant difference with treatments 2, 5 and 6. This issue indicated the role of the combined use of natural food and the preference of starting to feed the larvae from the 9th day of rearing. The lowest increase in body weight and specific growth factor was recorded in treatment 7 (p<0.05). The activities of trypsin and alpha-amylase enzymes were higher in treatments 4 and 2, respectively, then other treatments (p<0.05). The lowest activity of lipase enzyme was measured in treatment 7 without significant difference with treatments 3 and 5 (p>0.05). Lipase enzyme activity was not significant in most treatments (p>0.05). Pepsin enzyme activity in treatment 7 was significantly lower than other treatments (p<0.05). Pepsin enzyme activity in other treatments was not significant (p>0.05). The highest and lowest crude protein of larvae carcasses were observed in treatments 2 and 7, respectively, the highest and lowest crude fat of carcasses were observed in treatments 4 and 6, the highest and lowest ash content of carcasses were observed in treatments 7 and 3, and the highest and lowest dry matter of carcasses were observed in treatments 2 and 4, respectively (p<0.05). Feeding larvae with a diet containing shironomid larvae (treatment 2) + formulated diet (9 days after the start of the rearing period) caused a significant increase in survival compared to other treatments (p<0.05). Changin feeding regimes changed the fatty acid composition of larvae. The highest ratio of unsaturated fatty acids was recorded in treatments 1 and 2, and the lowest ratio was recorded in treatment 3. The highest ratio of omega-3 to omega-6 fatty acids was also recorded in treatments 1 and 2, and the lowest ratio was recorded in treatment 7 (p<0.05). Also, the change in feeding regimes affected the amount of amino acids in the carcass of Persian sturgeon larvae. The highest ratio of essential to non-essential amino acids in the carcass of larvae was measured in treatments 1 and 2, and the lowest amount was measured in treatments 6 and 3 (p<0.05). Considering the importance of survival in fish larval rearing, it can be concluded that the presence of chironomid larvae had a significant effect on the survival of larvae, especially in treatment 2. Totally, he presence of chironomid larvae in diets 1 and 2 increased carcass unsaturated fatty acids, omega-3 to omega-6 fatty acid ratio, and essential to non-essential amino acid ratio. However, it can be stated that feeding Iranian Persian sturgeon with Artemia biomass can also result in acceptable survival and growth rates.
|
| |