|
" شناسايي پتانسيل هاي توليدي گاو بومي منطقه کليبر و خدآفرين "
نجفي، ايرج
| شماره شناسایی
|
:
|
18886457
|
| شماره مدرک
|
:
|
۶۸۳۴۳
|
| نام عام مواد
|
:
|
[گزارش نهایی -عادی]
|
| شناسه افزوده
|
:
|
نجفي، ايرج
|
|
|
:
|
الياسي زرين قبائي، قربان
|
|
|
:
|
ميرزائي، فرهاد
|
|
|
:
|
مرسلي، سيدمهدي
|
|
|
:
|
حاجاتي، حسنا
|
|
|
:
|
جسوري شالي، مهدي
|
| عنوان اصلي
|
:
|
شناسايي پتانسيل هاي توليدي گاو بومي منطقه کليبر و خدآفرين
|
| نام نخستين پديدآور
|
:
|
نجفي، ايرج
|
| عنوان اصلي به زبان ديگر
|
:
|
Identification of production potential of native cow breed in the Kaliebar and Khodaafarin regions of East Azerbaijan Province
|
| وضعیت انتشار
|
:
|
کرج: موسسه تحقيقات علوم دامي کشور، ۱۴۰۴
|
| فروست
|
:
|
شماره ثبت ۶۸۳۴۳ مورخ ۱۴۰۴/۰۸/۲۷۶۸۳۴۳
|
|
|
:
|
شماره طرح : 2-35-13-037-000579
|
|
|
:
|
سامانه سمپات
|
| توصیفگر
|
:
|
آمیخته گری
|
|
|
:
|
تلقیح مصنوعی
|
|
|
:
|
خداآفرین
|
|
|
:
|
کلیبر
|
|
|
:
|
گاوهای بومی
|
| خلاصه یا چکیده
|
:
|
شناسایی، پایش و ثبت جمعیت گونه¬های دامی بومی یکی از راهکاری حفاظت از آنها است. مناطق کلیبر و خداآفرین در استان آذربایجان شرقی جزو مناطق پرورشی توده گاوهای بومی است که جمعیت آنها در سالهای گذشته کاهش یافته و با وجود داشتن صفات بارز تولیدی و تولیدمثلی در معرض خطر انقراض قرار گرفته و شناسایی و پایش نشدند. این مطالعه میدانی با ۱۲۱ پرسشنامه از دامداران شهرستانهای خداآفرین و کلیبر، بهمنظور بررسی پتانسیل تولیدی و تولیدمثلی دامهای بومی انجام شد. یافتهها نشان میدهد سطح سواد دامداران پایین است و این مسئله با پذیرش فناوریهایی مانند تلقیح مصنوعی همبستگی دارد؛ بهطوریکه پذیرش تلقیح مصنوعی در بین افراد دارای تحصیلات بالاتر بیشتر است. تفاوت قابلتوجهی در مالکیت اراضی وجود دارد؛ میانگین اراضی آبی در خداآفرین بیشتر از کلیبر است که تأثیر مستقیم بر توان نگهداری دام و تولید علوفه دارد. دامداریها بین ۲ تا ۴۰ رأس گاو نگهداری میکنند و بخش عمده دامها جواناند (۷۰ درصد در گروه سنی ۲ سال). حدود 69 درصد دامداران از تلقیح مصنوعی استفاده میکنند، اما رضایت کلی از انجام این تکنیک پایین است؛ مشکلات اصلی شامل عدم حضور بموقع مأمور تلقیح، عدم بازدهی مطلوب، هزینه بالا و کمبود مهارت فنی مأموران است. تولید شیر میان گاوهای بومی و دورگ تفاوت معنیداری ندارد که نشاندهنده محدودیتهای مدیریتی و تغذیهای در بهرهبرداری از پتانسیل دورگهاست. مدیریت خوراک بهصورت عمده مبتنی بر چرا بوده و ذخیرهسازی علوفه در بعضی مواقع جایگزین میشود. پرورش گوساله پرواری در منطقه ضعیف است و 42 درصد بهرهبرداران گوساله پرواری پرورش نمیدهند که ناشی از هزینههای خوراک، نبود بازار مطمئن و محدودیتهای مدیریتی است. از نظر اقتصادی، درآمد ماهیانه فروش شیر متغیر است (بین ۴۰ تا ۱۲۰ میلیون ریال) و درآمد حاصل از فروش گوساله و دام حذفی نیز قابلتوجه است. در مجموع دامهای بومی بهدلیل سازگاری، هزینه نگهداری پایین و مقبولیت محلی ترجیح داده میشوند و اصلاح و توسعه تولید باید مبتنی بر تقویت مدیریت تغذیه، آموزش، و اصلاح نژادی درونبومی باشد. در کل می توان نتیجهگیری کرد که میزان رضایت از پرورش توده گاوهای بومی بالاتر از گاوهای آمیخته می¬باشد.
|
|
|
:
|
Identification, monitoring, and registration of indigenous livestock populations are essential measures for their conservation. The Kaleybar and Khodaafarin areas in East Azerbaijan Province are important rearing zones for local cattle; these populations have declined in recent years and, despite possessing notable productive and reproductive traits, are at risk of extinction and have not been adequately monitored. This field study, based on 121 questionnaires administered to livestock keepers in Khodaafarin and Kaleybar, aimed to assess the productive and reproductive potential of indigenous cattle. The results indicate low literacy among farmers, which correlates with the adoption of technologies such as artificial insemination (AI): uptake of AI is higher among those with greater educational attainment. Significant differences in land ownership were observed: mean irrigated land holdings are larger in Khodaafarin than in Kaleybar, directly affecting capacity for herd maintenance and fodder production. Herd sizes ranged from 2 to 40 heads, and the majority of animals were young (approximately 70% around 2 years of age).
About 69% of respondents reported using AI, yet overall satisfaction with the technique was low; principal problems included late arrival of insemination technicians, suboptimal fertility results, high cost, and insufficient technical skills among service providers. No significant difference in milk yield was detected between indigenous and crossbred cattle, suggesting managerial and nutritional constraints that prevent crossbreds from expressing their genetic potential. Feeding management is predominantly grazing-based, with occasional conservation of forage for supplementary feeding. Calf-fattening activity is weak: 42% of respondents do not engage in calf fattening, a situation attributed to feed costs, lack of reliable markets, and management limitations. Economically, monthly gross income from milk sales varied between 40 and 120 million Iranian rials, and revenues from the sale of calves and culled animals were also notable. Overall, indigenous cattle are preferred due to their adaptability, lower maintenance costs, and stronger local market acceptance. Consequently, development of breeding and production should prioritize improved feed management, farmer training, and within-breed genetic improvement. Farmers reported higher satisfaction with rearing native cattle than with crossbreds
|
| |